کتیبه و آبشار گنجنامه
این کتیبهها از دیرباز نامهای گوناگونی را بر خود گرفتهاست. تا سدهٔ ششم هجری از جمله «سنگنبشته، نبشت خدایان، دادمهان یا دادبهان، تنبابر، ینبابر، ببنایه، کتیبههای الوند، جنگنامه و گنجنامه» خوانده میشدهاست. دو نام «جنگنامه» و «گنجنامه» در سدههای اخیر مصطلح بودهاست. دکتر محمد معین با قید احتمال، آن را به صورت اسم مرکب «بنیاد هرمز دادمهان» نیز نامیدهاست.
وجه تسمیهٔ گنجنامه
دربارهٔ وجه تسمیهٔ گنجنامه میتوان گفت: گنجنامه در زبان پارسی به معنای حکایت و داستان گنج است و عموم مردم را تصور بر این بودهاست که راز گنجی نهان را در این کتیبهها نگاشتهاند، و به نظر میرسد واژهٔ جنگنامه نیز تحت تأثیر ذهنیتی که از جنگ و جنگاوری شاهان گذشته در سر مردم بوده، یا با جایگزینی عامیانهٔ واژهٔ جنگ بهجای گنج به وجود آمده باشد.